To nie jest książka na jeden wieczór, bo szkoda ograniczyć sobie czas z „Pętlą”. Niestety na wiele wieczorów też się nie nada, bo nie sposób odłożyć i nie umierać z ciekawości co dalej.
Ależ mnie wciągnęła ta historia! A jaka ja byłam przejęta podczas czytania! Nie wiem jak Ojrzyńska to robi, ale jej książki mocno mnie dotykają, mam wrażenie że siedzą we mnie i przytulają się do mojej duszy. Brzmi ciut dziwnie? Realizm magiczny nie może brzmieć inaczej, a u autorki po prostu intensywnie się go czuje. Niesamowite jest to, że można napisać książkę tak nieśpieszną, wręcz leniwie snującą opowieść, a przy tym tak arcyciekawą. Tajemnice, atmosfera czegoś większego od nas, poczucie, że ktoś lub coś jest obok, mrok, poplątanie teraźniejszości z przyszłością i to wszystko zamknięte w czterystu stronach. Powtórzę się - niesamowite! Klimat osady, postaci, język - również niesamowite!
Dla mnie ta książka to trochę jakby nie była pisana, bo „Pętli” jest bliżej do obrazu, do koloru morza, do emocji silnych jak fale podczas sztormu. Mnie nawet trudno tę książkę recenzować. Jest po prostu taka moja, bardzo osobista. I to już drugi raz, kiedy Ojrzyńska zagląda mi w duszę. Dziękuję.

Autorka bardzo pobudza czytelniczą wyobraźnię, dzięki tajemniczości i fantastycznym wydarzeniom. Książki nie da się przestać czytać, ponieważ chcemy koniecznie rozwiązać wszystkie sekrety, które dotyczą rodziny. Czytając powieść mamy wrażenie że znaleźliśmy się w jakiejś magicznej krainie. Jednocześnie jest ona napisana pięknym poetyckim językiem i jest wspaniała w swej prostocie. Zagłębiamy się z każdą czytana stroną w tajemnice, niedomówienia, głęboko skrywana prawdę. Ciekawe osoby i wciągająca pomału akcja nie pozwalają odłożyć książki.

„Pętla Narodziny” to powieść magiczna, w której Autorka non stop zwodzi czytelnika. Gdy już wydaje Ci się, że odkryłeś rozwiązanie następuje zwrot akcji o 180 stopni. Tu nic nie jest takie, jak wydaje się na początku. Nie wiesz co jest prawdą, a co tylko snem. Atmosfera jest mroczna i napięta, a wszystko dzieje się poza czasem. Napięcie budowane jest powoli, by po jakimś czasie sięgnęło zenitu. Uwielbiam takie historie, które wodzą czytelnika za nos i są bardzo nieoczywiste. Jestem totalnie oczarowana!

„Pętla. Narodziny” to historia, której akcja płynie powoli, sielsko, zupełnie jak życie w małym miasteczku. Magdalena Ojrzyńska daje nam znaki, że w tej powieści jest ukryte drugie, magiczne dno, jednak są to tylko drobne poszlaki, a sama autorka nie wyjawia wprost o co chodzi. Będziemy się tego dowiadywać bardzo powoli, co pozwoli zbudować narastające napięcie, które w konsekwencji znajdzie ujście. Ciekawe osobowości i wciągająca akcja sprawiają, że czytelnik nie może oderwać się od tej historii. To historia, jakiej na rynku wydawniczym jeszcze nie spotkałam. Jestem pełna podziwu dla Magdaleny Ojrzyńskiej za to, że potrafiła stworzyć coś nietypowego, wręcz nowoczesnego, co sprawia, że czytelnik ma szansę rozwinąć swoją wyobraźnię i poszerzyć horyzonty czytelnicze.

Historia z kategorii dla tych cierpliwych, których czeka nagroda. Ja przywzyczajona do książek Kinga czy oczarowana "Nawiedzonym domem na wzgórzu" chętnie brnęłam dalej próbując rozwiązać wszystko na sposób kryminalny, paranormalny, logiczny. Nie dobrnęłam do połowy, gdy stwierdziłam, że autorce należą się pokłony. W czasie, gdy wiele polskich autorek próbuje się kreować na te chamerykańskie (błąd specjalnie), Magdalena Ojrzyńska osiągnęła poziom świetnej literatury zagranicznej. Zakończenie mnie pozamiatało, aż szukałam czy to na pewno wszystkie strony. Mroczna, nie łatwa, zaskakująca - takie historie uwielbiam.

Magiczna, fascynująca, mroczna. Z początku mnie nie zachwyciła, ale to było pierwsze omyłkowe wrażenie. Książka mnie wchłonęła i potem już trudno mi było się od niej oderwać, póki nie doszłam do końca. Wszystko jest tu spójne. Atmosfera tajemnicy, niedopowiedzenia, magiczności. Dziecko, które jest kluczem do tajemnicy. To nie tylko książka o poszukiwaniu tajemnicy i odkrywaniu drogi do niej. To także książka o tym, jak ważne jest codzienne docenianie tego co mamy - rodziny, miłości, uśmiechu.